Հայրենիքը վաճառասեղանին դրած քո նման չարչին Է հայ զինվորից «ճանկռել»-գողացել նրա հաղթանակը

Ա՛յ ДЕЗЕРТИ́Р (հենց ДЕЗЕРТИ́Р, որովհետև հայերեն «դասալիք»-ը քո դեպքում շա՜տ նուրբ կհնչի, համարյա հաճոյախոսություն կդառնա), դու զինված ուժերից, զինվորի առօրյայից ի՜նչ ես հասկանում, որ էլի սկսեցիր վայրահաչել ու նվաստացնել ՀԱՅ ԶԻՆՎՈՐԻՆ:

Փաստեմ՝ բանակին ու զինվորին առնչվող թեմայով ինձ թույլ եմ տալիս արտահայտվելու, որովհետև բուհում ռազմական գործ եմ անցել, հակառակ ծննդականով տղամարդ կոչվածիդ, զինգրքույկ էլ ունեմ (Военный Билет НЛ N 3732352), կոչումս էլ՝ «медсестра»:

Հավելեմ նաև՝ ուղիղ մեկ տասնամյակ, որպես հետաքննող-լրագրող լուսաբանել եմ բանակային անցուդարձը:

Անմեղսունակ գոյանք (գուցե և մեղսունակ), դու՛,

ա) որ կյանքիդ զգալի մի հատված անցկացրել ես փողոցներում թրև գալով, դատարկ շշեր հավաքելով ու հանձնելով, որպեսզի շաքարաքլոր կամ մի «Էսկիմո» առնես-լպստես (ես չեմ ասում, ենոքավանցիներն են պատմում),

բ) որ մինչ «քայլելդ» մեծահարուստների գրպանները «ճանկռելով» ներս ես խցկվել ու ակնթարթ չկորցնելով անցել քուջուջի,

ի՞նչ իրավունքով ես մեր հերոսական-հաղթական «երեկ»-ը ծուռ հայելիներում ներկայացնում:

Ա՛յ պիղծ ծնունդ, քո կիսատ-պռատ հայերենով կբացատրե՞ս, թե մինչ պատուհասիդ ասպարեզ գալը ո՞նց էր լինում, որ «կանֆետ ճանկռող» զինվորները բացճակատ հաղթում էին, քայլում էին խրոխտ, գլուխները բարձր:

Ո՞նց եղավ, որ միայն ստամոքսով մտածող չտեսիդ «կլուբնիկ»-ից հետո լույս տղաները խմբերով «Բայրաքթար»-ների զոհ դարձան, 3-4 անգամ «ընդլայնեցին» Եռաբլուրը:

Ո՞նց եղավ, որ հազարներով գերի ընկան ու քո դիվային հայացքի ներքո դարձան վայրագությունների, նվաստացման օբյեկտ:

Բավակա՛ն է անհագ երախիցդ թույն թափես: Մեր զինվորը երբե՛ք էլ սոված չի եղել, խեղճ չի՛ եղել, քո նման երբե՛ք ստամոքս-գլուխը ձեռքերի մեջ առած այս կամ այն սեղանի տակ չի մտել՝ մորթվող խոզի ճղղոցով.

«Վա՜խ մամա ջան, սպանեցին» (գրածս կասկածի տակ դնողները կարող են ճշտել Մարտին Հուրիխանյանից/Мартин Уриханян):

Հայրենիքը վաճառասեղանին դրած քո նման չարչին է ՀԱՅ ԶԻՆՎՈՐԻՑ «ճանկռել»-գողացել նրա հաղթանակն ու կազմաքանդել հայոց պանծալի բանակը, ջարդել նրա ողնաշարը:

Թուրքի կոշիկ լիզելու բնույթդ է ստիպում քո՝ վախկոտ, խեղճ, հավերժ սոված ու թշվառական, ամեն շպրտված փշուրի հետևից սողացող իրական դիմագիծը վերագրել հայ զինվորին, որը հանուն հայրենիքի զոհաբերած կյանքով ապրիլյան պատերազմ է հաղթել, որը մինչ քո նման սողունի ասպարեզ գալն Արցախ է պահել:

Ամեն անգամ բանակն ու զինվորին նվաստացնելով թուրքի հարճ պարունակությունդ ես («էություն» բառը քո սատանայական բնույթին չի սազում) բացահայտում, նաև հեռահար նպատակդ՝ իրագործել Թալեաթ պապիդ երազանքը՝ թողնել մեկ հայ` այն էլ թանգարանում:

Չե՛ս հաջողելու:

Պարտություն ես «կրելու»:

Ջախջախիչ պարտություն:

Որքան էլ ծանր լինի գինը:

Փիրուզա ՄԵԼԻՔՍԵԹՅԱՆ

07.06.2021

Հեղինակի նյութեր

• ժխտելով հանդերձ, այնուամենայնիվ, հավատալ
• Սերիական մարդասպանի անխուսափելի անկումը
• MADE IN TURKEY (մաս 40-րդ)
• Պարտվածները դու՛ք եք՝ երկուսդ
• Facebook-ը խելագարվել է
• Չարենցից վառված «լղրճուկ սինլքորների», «հայվարասանքյուլոտների» և «ֆրոնտից փախած դեզերտիրների» ժամանակները
• Աթաբեկ Խնկոյանը ճիշտ էր՝ մի մուկ խոսեց իր հերթին (այն էլ` քնձռոտ, փնթի մի մուկ)
• MADE IN TURKEY (մաս 39-րդ)
• Ասֆալտի «գեներալները»
• MADE IN TURKEY (մաս 38-րդ)
• MADE IN TURKEY (մաս 37-րդ)
• MADE IN TURKEY (մաս 36-րդ)
• MADE IN TURKEY (մաս 35-րդ)
• Գրոհում է «Արդշինբանկ»-ը
• Պացիենտն անտանելի է դառնում
• MADE IN TURKEY (մաս 34-րդ)
• «Սևակի և առհասարակ մեր ազգային գրականության հակառակորդներն այս անգամ պարտվեցին և ստիպված էին լռել ու դարան մտնել»
• Անասնաֆերմայի բոլուկի ճպճպոցը ողջակիզվածների անթաղ դիերի վրա (կամ` ժանտահար առնետների խրախճանքը)
• «Ափսոսում եմ հրաժարվել իմ տարիներից»
• ''Утром мажу бутерброд-сразу мысль: а как народ?''

Մեկնաբանություններ